Test sistem:

Test
Sistem
Hardware
Platforma:
ASUS P3V4X (BIOS Rev.
1005)
Procesor(i):
Intel Celeron2 700 @
995 (10.5x95MHz)
Memorija:
1 x 128MB PC-133 SDRAM
Grafička kartica:
ATi Radeon All-in-Wonder (4.13.7115
driveri)
Muzička kartica:
Creative Ensoniq
Hard disk(ovi):
IBM IDE 12GB HD (FAT32)
CD-ROM:
Pioneer 16x DVD/40x
CD-ROM ATAPI
Software
OS:
Windows 98 SE
Service Pack:
VIA 4-in-1 v4.31a
DirectX verzija:
8.0A
Quake 3 Arena
Retail 1.17, sve default, sound off
(demo1)

Kao što smo rekli, nismo se baš bavili 3D brzinom ove kartice jer za to postoje
puno bolje (a pritom i jeftinije) kartice, no, čisto da možemo smjestiti tu
karticu u neku od kategorija, obavili smo standardni batch Quake3 Arena
testova:

Kao što vidimo, kartica se gotovo isto ponaša u 16- i 32-bitnoj
boji, čak, u nižim rezolucijama se bolje ponaša u 32-bitnoj boji nego u 16-bitnoj!
Zaslugu za to možemo pripisati tome što je kartica interno 32-bitna i namijenjena
je za rad u 32-bitnoj boji. Ako baš želimo, možemo "skratiti" obujam
boja na 16 bita, no time usporavamo karticu jer jednom kada se obave svi poslovi
postavljanja scene, sjenčanja, bojenja itd. u 32-bitnoj boji, tada kartica dobivenu
sliku propusti kroz "filter" koji onda učini to da slika više nema
16 mil. boja nego 64k.

Inače, kartica se iznenađujuće dobro ponijela u visokim rezolucijama,
bolje nego većina GF2 GTS kartica. Razlog tome je već nahvaljena ATi-jeva HyperZ
tehnologija. Što ona radi već svi vjerojatno znate tako da nećemo duljiti o
tome, nego ćemo samo ukratko objasniti kako (i što) HyperZ radi.

HyperZ je tehnologija koja u 3 stupnja smanjuje količinu podataka
koja iz procesora mora stići do grafičke kartice i sve to na uštrb Z buffera.
Z-buffer je pak mjesto u memoriji u kojem se čuvaju podaci o dubini scene i
objekata na sceni (Z os koordinatnog sustava).

Za naše manje upoznate čitatelje – glavni razlog zašto današnje
grafičke kartice nisu barem 5 puta brže nego što jesu leži u tome što AGP-sučelje
nije dovoljno brzo (ili efikasno) da prenese sve potrebne podatke do video kartice.
Dakle, brzina grafičke kartice nije jedini parametar koji određuje brzinu grafike
na dotičnom stroju, nego je bitan cijeli sustav, počevši od brzine procesora,
FSB-a, AGP-a, grafičkog čipa, lokalne grafičke memorije itd itd itd. Jedan od
najvećih faktora koji "jedu" AGP bandwidth je pristupanje Z-bufferu.
Analogno tome, brzinu grafičkog sustava možemo jednostavno povećati tako da
smanjimo potrebu za pristupanjem Z-bufferu. To je ATi postigao s HyperZ-om.
Nećemo ulaziti u dubine te tehnologije, pošto su je već na više mjesta svi opisali
uzduž i poprijeko, no ukoliko ima (dovoljno) zainteresiranih, pišite
nam, pa ćemo napisati nešto više o tome.